748. Benedict Cumberbatch w The Sunday Times
Benedict Cumberbatch: Mój ojciec, sława i najgorszy koszmar każdego rodzica
“Kiedy tata zobaczył mnie w Amadeuszu na uniwersytecie, objął mnie ramieniem i powiedział, ‘Jesteś w tym lepszy niż ja kiedykolwiek. Nie mogę się doczekać, aby wspierać Twoją karierę. Jestem z ciebie taki dumny,’” mówi Cumberbatch. Następuje pauza, podczas której zbiera się w sobie, poruszony wspomnieniem. “Powiedzieć to swojemu synowi przez mężczyznę to coś naprawdę wielkiego.” Uśmiecha się. „I choć niekoniecznie to jest prawdą… To wspaniałomyślne powiedzieć: „Teraz twoja kolej.””
W poprzednich wywiadach do Sherlocka i dramatu dla Sky Patrick Melrose stwierdziłem, że Cumberbatch jest gadatliwy, zabawny i ciekawy. Dziś, ubrany w T-shirt, szarą bluzę z kapturem i kremowe sznurki, jest w bardziej ponurym nastroju. Ma skłonność do podejmowania długich ciągów myślowych, które brzmią, jakby zastanawiał się nad odpowiedzią w trakcie jej udzielania. Być może dzieje się tak dlatego, że jest bardzo zmęczony – mówi. Kiedy ostatni raz się spotkaliśmy, w 2018 roku, jego drugi syn miał zaledwie rok. Teraz jest 47-letnim ojcem trzech chłopców w wieku od ośmiu do czterech lat wraz z żoną, dyrektorką teatralną i operową Sophie Hunter.
W swoim nowym serialu telewizyjnym Eric gra Vincenta, tatę żyjącego w Nowym Jorku lat 80. XX wieku, który traci dziewięcioletniego syna w pobliżu podejrzanej dyskoteki słynącej z dziecięcej prostytucji. Na początku nie był pewien, czy przyjąć tę pracę – zdjęcia odbywały się w Budapeszcie i martwił się, że spędzi czas z dala od rodziny, ale scenariusz wydał mu się fascynujący, więc latał tam i z powrotem.
Lucy Forbes, reżyserka „Eryka”, mówi, że Cumberbatch przy tworzeniu tej roli oparł się na własnym doświadczeniu ojcostwa. “Kręciliśmy scenę, w której stoi przed szkołą, pije, a z oka leci mu pojedyncza łza,” opowiada Lucy. “Pięć minut wcześniej kopał piłkę. Wszedł na plan i zapłakał. Zapytałam: „Jak ci się to udało?” Odpowiedział: „Ponieważ mam trzech chłopców.’”
Opowiadam to Cumberbatchowi, a on porusza się niespokojnie. “I think drama can teach you an awful lot about yourself -Myślę, że dramat może Cię wiele nauczyć o Tobie. Gdyby wiedzieli, dokąd zmierzały moje myśli w tej scenie, powodzenia, bo nawet ja nie wiem. I nie muszę udawać złego ojca, żeby zdać sobie sprawę ze swoich wad jako ojca.” Śmieje się krótko i wzrusza ramionami. “Nie mogę całkowicie uciec od siebie. Zawsze w mojej grze będą jakieś elementy mnie.”
Być może dlatego uwielbiał pracę marionetkową, którą musiał wykonywać w Ericu. Jego postać jest lalkarzem prowadzącym przedstawienie w stylu Ulicy Sezamkowej o nazwie Good Morning Sunshine a Cumberbatch wykonuje piosenki i tańce przy pomocy marionetki (he can sing well). “Lalki są jak maski, mówią rzeczy, których nie możemy” – wyjaśnia. “Są jak błazny na średniowiecznym dworze, które potrafią demaskować prawdy, kłamstwa, hipokryzję i idiotyzmy. Mogą też ryzykować rzeczy, których my nie możemy.”
Cumberbatch chroni swoją rodzinę – „i tu wkraczamy na teren mojej prywatności”, – mówi, żeby odciągnąć uwagę od pytań dotyczących jego życia osobistego. Jest to coś, na co zwraca uwagę, odkąd został ojcem, i nie bez powodu. Odkąd przebił się w roli Sherlocka Holmesa, stał się obiektem ogromnej uwagi — W 2023 roku Jack Bissell otrzymał trzyletni zakaz zbliżania się po tym, jak zaatakował i zdewastował dom Cumberbatchów, gdy rodzina była w środku.
Steven Moffat, współtwórca Sherlocka, twierdzi, że Cumberbatch zawsze miał kłopoty w związku ze sławą i uwagą, jaka się z tym wiąże. “Żeby być gwiazdą potrzeba talentu, wyglądu, odpowiedniej roli w odpowiednim wieku, ale także ambicji,” Stephen Moffat, który był scenarzystą Sherlocka, wyjaśnia przez telefon. “Benedict nie jest bezwzględny – ale tego chciał. Robił się niecierpliwy. Wszyscy mówili, że oto nadchodzi mężczyzna po trzydziestce. W momencie, gdy go obsadzono, Martin Freeman był wielkim nazwiskiem serialu. A [Benedict] stał się gwiazdą w ciągu jednej nocy. Kiedy leciał pierwszy odcinek, jechał na motocyklu do mojego domu, a kiedy przyjechał, był już gwiazdą. Nasze telefony wibrowały na stole.”
Niecierpliwość Cumberbatcha kiedy miał trzydziestkę była zrozumiała. Pochodzi z aktorskiej rodziny — jego ojciec, Timothy Carlton, ma za sobą długą karierę na scenie i małym ekranie, podczas gdy jego matka, Wanda Ventham, przekształcił wczesne role w filmach Carry On w regularną pracę komediową w Minder i Only Fools and Horses. Grali jego rodziców w trzeciej serii Sherlocka.
Jednak od czasów Sherlocka jego kariera przewyższyła karierę rodziców. Zagrał Doktora Strange'a w sześciu filmach Marvela, podkładał głos Smaugowi i Nekromancie w trzech filmach o Hobbicie, w Grinchu i Shere Khana w Mowglim: Legenda dżungli. Nigdy nie należał tylko do tego świata hitów kinowych, grał także Dominica Cummingsa w filmie Brexit: The Uncivil War i Henryego Sugara w historii Roalda Dahla w wersji Wesa Andersona. Podczas gdy świat franczyzy superbohaterów cichnie, jego występ w Ericu zapewnia intensywność z Psich pazurów (The Power of The Dog) lub Patricka Melrose’a, dramatu z 2018 roku o eleganckim Angliku zmagającym się z uzależnieniem po tym, jak ojciec znęcał się nad nim w dzieciństwie.
Eric to emocjonalny thriller napisany przez scenarzystkę i dramatopisarkę Abi Morgan, której wcześniejsze prace obejmują m.in Rozstania (The Split) i Sufrażystka (Suffragette). W filmie występuje także Gaby Hoffmann (która grała siostrę Adama, Caroline w Dziewczynach -Girls), wspaniała w roli coraz bardziej oddalającej się żony Vincenta,oraz McKinley Belcher III jako detektyw Ledroit, policjant-gej z homofobicznej grupy prowadzącej śledztwo w sprawie zniknięcia chłopca.
Im dłużej syn pozostaje zaginiony, tym bardziej Vincent traci kontakt z rzeczywistością. Tworzy wyimaginowaną gigantyczną marionetkę, Erica, aby pomogła mu znaleźć syna. Cumberbatch podkłada głos tworowi, a jego spory z puszystym potworem mają bogatą, mroczną komedię, wodząc go po mieście, oferując głupie plany lub złośliwą krytykę.
Nowy Jork, który widzimy, nękany jest problemami, zmaganiami z epidemią AIDS i powszechną bezdomnością, w którą wgryzł się Cumberbatch.
“Zdrowie psychiczne, bezdomność, rasizm, seksizm i mnóstwo uprzedzeń.” wymienia wskazując na palcach. “Zawsze mówi się nam, żebyśmy odeszli od tego lub odwrócili się – to określenie, jak sądzę, używane w rozmowach PR. Ale dramat powinien zawsze poruszać, niezależnie od tego, jaki jest smutny. Musi przemawiać do świata i mieć rezonans. Nie musi to być wartościowe, ale musi być zauważone.”
“Być może nie mamy dziś pandemii AIDS, ale mieliśmy Covid, który wywołał strach, stworzył izolację i nietolerancję,” – podkreśla, przypominając batalie o maski i szczepionki. To, co jest szczególne tu i teraz, to rozłączenie między nami wszystkimi, ludźmi przyspawanymi do naszych telefonów, mówi Cumberbatch, który przyznał, że wyznaje filozofię buddyjską. Wzdycha, mówiąc o „elektrycznej niańce, którą nosimy w rękach, a która wzmacnia rozłączenie poprzez obietnicę połączenia. Ale to zupełnie inna rozmowa.”
Morgan oparła serial na czasach, gdy jako nastoletnia niania mieszkała w mieście, a Nowy Jork wyglądał dokładnie tak, jak w filmach — a produkcja precyzyjnie oddaje wygląd tamtej epoki. Swoją opowieść o „dwóch małych chłopcach zagubionych w mieście” napisała z myślą tylko o jednym aktorze.
“Jeśli chodzi o scenariusze, byliśmy w tyle, ale wiedziałam, że Benedict ma zasięg,” mówi. “Mógł zrobić Doktora Strange'a, Grę tajemnic (The Imitation Game), Psie pazury (The Power of the Dog), Patricka Melrose. Myślałam, że on może być dupkiem, prawda? Ale zaskoczeniem było to, że tak naprawdę nim nie był. Nagle zrozumiałam, dlaczego ci aktorzy dostają tak duże pieniądze, bo wchodzą na scenę lub do kamery i następuje alchemia.”
Cumberbatch selekcjonuje po swojemu, ale mówi też: “Skupiasz się na rzeczach, które mają znaczenie dla ciebie lub ducha czasu. To musi przemawiać do świata i mieć rezonans. Nie musi to być nic szczególnego, ale musi mieć wartość.”
A potem dodaje: „Gdyby był wybór..." Ale jest na tym rzadkim etapie kariery aktora, kiedy nie tylko może wybrać role, jakie chce, ale też studia na niego czekają. Reżyser Doktora Strange'a Scott Derrickson niedawno zdradził, że Marvel przełożył datę premiery filmu z zyskownego lata na mniej opłacalną jesień, aby mieć pewność, że uda im się obsadzić Cumberbatcha w roli tytułowej głównej roli.
Eric pokazuje, jak Cumberbatch powoli przemienia się z aroganckiego artysty w beznadziejnego włóczęgę w miażdżącym, katastrofalnym procesie. W sześciu odcinkach przemierza tak wiele stanów – czy Vincent porusza tematy z całej jego kariery??
Jest nowojorski uzależniony od heroiny Melrose, bezdomność jak w Stuarcie: A Life Backwards (2007), gdzie wciela się w pisarza piszącego wspomnienia bezdomnego alkoholika, a dzięki skomplikowanemu i mało prawdopodobnemu rozwiązywaniu wskazówek z mapy nabazgranej na ścianie Vincent przypomina nawet Sherlocka Holmesa.
“Widzę do czego zmierzasz,” mówi. “Zobacz, w pewnym momencie byłem sprytnym naukowcem outsiderem, który miał problemy z komunikacją. Byłem wszystkowiedzącym aroganckim przywódcą. Byłem człowiekiem zmagającym się z homoseksualizmem, albo człowiekiem eleganckim. W okolicy kampanii oscarowej dla The Power of the Dog dawałem wywiad na festiwalu filmowym i ktoś powiedział, ‘Zagrałeś ponad setkę postaci w filmach.’ Pomyślałem sobie: „Do cholery”!’ Zatem na pewno będzie crossover.”
Wiele jego ról – w tym Vincent – to także mężczyźni z problemami, których rodzice nie wspierają, ale on chętnie podkreśla swoje pełne miłości wychowanie.
Zastanawia się przez chwilę i kończy: “Myślę, że to jedna z najlepszych rzeczy w mojej karierze …Uwielbiam to, że sprawiam, że moi rodzice są ze mnie dumni”.
Eric na Netflixie od 30 maja.
screeny artykułu tu
Komentarze